Σήμερα τα τοποθέτησα στον Γερακογαμόσαβρο, τον Λασπώδη τον Κοκκινόμαβρο. Η επιλογή των Mallet έγινε γιατί τα είδα στο ποδρήλατο του Ιπτάμενου Γάλλου και τα δοκίμασα για λίγο και με ενθουσίασε η αίσθησή τους, ο δε Αντορβάν με είπε πως τον βολεύουν πολύ στις πτήσεις του γιατί όταν δεν θέλει να κλειδώσει έχουν πολύ πλατφόρμα να πατήσει... η επιλογή των 3 (τα πιο καλά) έγινε γιατί είναι κόκκινα (ε, τι άλλο ??).


Τα πετάλια που βγήκαν από τον δισκοβλακίωνα ήταν τα Acid 3 τα οποία με είχαν συνοδευσει σε όλες μου τις καγκουριές για 2,5 χρόνια (κάπου 5000 χλμ μάλλον) με πολλές κοτρώνες (στις οποίες τα χτυπούσα ανελέητα), νερά, λάσπες (για το τελευταίο πολλοί μπορούν να καταθέσουν μαρτυρίες !!)... δεν νομίζω πως κάποια πετάλια άλλης εταιρείας θα άντεχαν τόση κακομεταχείριση, αλλά αυτά κράτησαν μέχρι τώρα πολύ καλά (μόνο το ρουλεμάν του δεξιού θέλει περιποίηση) αν και σε κάποια κοτρωνάτα μονοπάτια της Πάνθηρας τους έσπασα τα πλαστικά διακοσμητικά τους κοπανώντας τα με μανία...
Αντίο λοιπόν αγαπημένα παλιά πετάλια...


Τα νέα πετάλια τώρα, έχουν πινσ σαν τα φλατ, τα οποία όμως είναι προς στιγμήν βιδωμένα όλο μέσα για να μην ενοχλούν στο κλείδωμα/ξεκλείδωμα των cleats. Θα δω πως θα τα συνηθίσω και μετά θα αρχίσω σιγά σιγά να τα βγάζω πιο έξω (ο Γάλλος τα είχε αρκετά έξω, αν θυμάμαι καλά)...

Επίσης έχουν ωραίες επιφάνειες αντιγλιστικές και αποτελούνται απο ένα μίγμα αλουμινίου και πολυμερών... το γνωστό ελατήριο-πατέντα της Κρανκ όμως είναι σταθερά παρόν...



Ταίριαξαν τέλεια με τα χρωματάκια του δισκοβλακίονα και του Bash ring, τώρα ανυπομονώ να έρθει η ώρα να τα δοκιμάσω !!
